In 1923 schonk Jarich Jans Nooitgedagt de kerk een luidklok, als dank voor het feit dat wij in Nederland gespaard waren voor de wereldbrand 1914-1918. In de luidklok was de naam van zijn vrouw Brechtje gegraveerd, welke naam de luidklok in de volksmond dan ook al gauw kreeg. Elke zondag riep "Brechtje" ons tweemaal ter kerke.

In plm. 1943 kreeg de Duitse industrie behoefte aan messing en brons, om de oorlogsindustrie vol te kunnen houden en het bevel werd gegeven dat alle kerkklokken moesten worden ingeleverd; zo ook die van onze kerk. "Brechtje" verdween en is naar alle waarschijnlijkheid versmolten tot een oorlogsprodukt. Als plaatsvervanger werd er toen een zuurstofcylinder in de toren gehangen, zodat men toch nog een ietwat klinkend lawaai kon maken om de gemeente ter kerke te roepen.

Uit onze plaatselijke gemeente vertrokken een 30-tal jonge mannen als militair naar Indië en allen mochten zij weer behouden terugkeren. Indachtig aan wat zijn oom na 1914-1918 had gedaan, schonk Jan A. Nooitgedagt nu naar aanleiding van deze veilige terugkeer van alle militairen, waaronder zijn zoon, een nieuwe luidklok aan de gemeente.

Klik hier om de orginele documenten van de gieterij te zien.

Volgens de toenmalige dominee Ernst Nagel stemde deze klok heel goed samen met die van de Ned.Hervormde kerk.

Opschriften

1943	DE ALDE STELLEN IT GEA YN LEST
1949	IK ROP WER DE UREN SJONG DE DEADEN YN REST
FIRMA GEBR. VAN BERGEN TE MIDWOLDA ME FECIT (heeft mij gemaakt)

Uurwerk
Fabrikaat: A.H.van Bergen te Heiligerlee (Holland)